Türkiye’deki Ukraynalılar evlerine dönmenin hayalini kuruyor

0

BEÄžENDÄ°M

ABONE OL

News

0

Rusya’nın, Ukrayna’ya 24 Åžubat 2022’de askeri operasyon baÅŸlattığını ilan etmesinin üzerinden 2 yıl geçti.

Zaman zaman şiddetini artırarak süren savaş nedeniyle kimi Ukraynalılar ailelerinden, evlerinden ve memleketlerinden ayrılmak zorunda kaldı.

Yaşadıkları kentleri, okulları ve iş yerlerini bırakarak, dünyanın farklı ülkelerine göç eden Ukraynalıların, savaşın bitmesine dair bekleyişleri ve umutları devam ediyor.

Eşini geride bırakmanın hüznünü yaşıyor

Ailecek yaşadıkları Mikolayiv şehrini 12 yaşındaki oğlu Rostislav Shistirikov ile terk etmek zorunda kalan 33 yaşındaki ilkokul öğretmeni Olha Shistirikova, 9 yıl öğretmenlik yaptığını, mühendis olan eşi ve oğluyla ülkesinde mutlu bir hayat yaşadığını anlattı.

Shistirikova, 8 Mart 2022’de evi, eÅŸi, ailesi baÅŸta olmak üzere sevdiÄŸi ülkesini terk etmek zorunda kaldığını vurgulayarak, 3 kadın ve 5 çocukla bindikleri araçla Moldova’ya gittiÄŸini, oradan da oÄŸluyla birlikte uçakla Romanya’ya geçtiÄŸini, bir süre sonra da Ä°stanbul’a geldiÄŸini kaydetti.

Mühendis olan eÅŸinin teknik konularda orduya destek vermesi için ülkesinde kaldığını belirten Shistirikova, “En büyük üzüntüm eÅŸimi ve babamı savaşın ortasında bırakmak zorunda kalmak oldu. Savaşın baÅŸladığı süreçte zaten hasta olan annem yaÅŸadığı acıya daha fazla katlanamadı ve hayatını kaybetti. Annemin dışında çok yakın dostlarımı da kaybettim. Geride bıraktığım akrabalarımla ancak telefonla görüşebiliyorum. En son yaptığım görüşmede bizim ÅŸehirde bombardımanın yine ÅŸiddetlendiÄŸini öğrendim.” diye konuÅŸtu.

Shistirikova, Türkiye’de, oÄŸluyla yaÅŸadığını, eski okuluna online olarak ders vermeye devam ettiÄŸini, ayrıca Ukrayna Kültür DerneÄŸi’nin etkinlilerine yardımcı olduÄŸunu, Ukraynalı çocuklara kendi dillerini öğretmeye çalıştığını aktardı.

“Türkiye bizim ikinci memleketimiz, evimiz oldu”

Türkiye’de yaÅŸamaktan çok mutlu olduÄŸunu dile getiren Shistirikova, sözlerini şöyle sürdürdü:

“Türkiye’de güvende olmak çok güzel ama yine de ülkemizi, toprağımızı özlüyoruz. Burada misafiriz bir an önce savaşın bitmesini ve ülkemize dönmeyi istiyoruz. Ukraynalılar bu yaÅŸadıklarını hak etmiyor. Kimseye bir zararımız yoktu. Kimsenin bizim ülkemizi elimizden almaya hakkı yok. Savaşın bir gün biteceÄŸine ve adaletin yerini bulacağına inanıyorum. Ukrayna’nın zaferini sabırsızlıkla beliyoruz. Benim gibi oÄŸlumun da kendi topraklarımda büyümesini istiyorum. OÄŸlum her gün, ‘Anne ne zaman evimize döneceÄŸiz? diye soruyor. Türkiye’ye gerçekten çok minnettarız, burası bizim ikinci memleketimiz, evimiz oldu. SavaÅŸ bittikten sonra da Türkiye’ye her zaman geleceÄŸiz.”

“Her Ukraynalı gibi ben de evime dönmek istiyorum”

SavaÅŸtan yaklaşık iki ay sonra Ukrayna’dan Türkiye’ye gelen Ä°ryna KuÅŸnir, ülkesine dönmenin hayaliyle yaşıyor. Ãœlkesinde Harkiv vN Karazin Ãœniversitesi’nde Ukrayna Dili ve Edebiyatı üzerine dersler verirken Türkiye’ye gelen KuÅŸnir’in, yakınları ise Harkiv’de kaldı.

Türkiye’de bir yıldır Ä°stanbul Ãœniversitesi (Ä°Ãœ) Edebiyat Fakültesi Ukrayna Dili ve Edebiyatı Anabilim Dalı’nda öğretim görevlisi olarak görev yapan KuÅŸnir, Ukrayna’daki ailesiyle her gün telefonda görüşüp, güvende olup olmadıklarını öğreniyor.

Ãœlkesindeki savaşın bir an önce bitmesini isteyen KuÅŸnir, 24 Åžubat 2022’de saat 05.00’te yaÅŸadıkları ÅŸehirde savaşın baÅŸladığını anlatarak, “Her yerden füze geliyordu ve patlamalar oluyordu. Çok korkunç bir durum vardı.” dedi.

KuÅŸnir, savaÅŸ baÅŸladığında Türk Hükümetinin çalıştığı üniversitedeki Türk öğrencileri Ukrayna’dan tahliye etmek için çalışmalara baÅŸladığını belirterek, Türklerin sadece kendi vatandaÅŸları için deÄŸil, Ukraynalıların tahliyesi için de çaba gösterdiÄŸini söyledi.

Türkiye’ye geldiÄŸinde de her aÅŸamada yardım gördüğünü ifade eden KuÅŸnir, Ä°stanbul’da Ukrayna Dayanışma DerneÄŸi’nin de Türk halkıyla birlikte yardımına koÅŸtuÄŸunu söyledi.

KuÅŸnir, “Türkiye çok güzel bir ülke ve bizi çok güzel karşıladı. Ancak her Ukraynalı gibi ben de evime dönmek istiyorum. Siz bize kapılarınızı açtınız ve bizi çok hoÅŸ karşıladınız. Türkiye’ye çok teÅŸekkür ediyorum.” ifadelerini kullandı.

“Her gün onları merak ediyorum ve onların hayatını düşünüyorum”

Ukrayna Dayanışma Derneği Başkanı Tetiana Fetsan, 7 yıl önce Türklere Ukrayna kültürünü tanıtmak amacıyla kurulan derneğin, savaştan sonra Türk halkıyla dayanışma içinde savaş mağdurlarının yardımına koştuğunu anlattı.

Göç Ä°daresine göre Temmuz 2023’te Türkiye’de 44 bin Ukraynalı yaÅŸadığını, ancak geri dönüşler nedeniyle bu sayının düştüğünü belirten Fetsan, “Ä°ÅŸ olmadan, gelir olmadan burada, her yerde yaÅŸamak zor. O yüzden çoÄŸu Ukraynalı, bombalar altında olan ülkesine dönmeyi tercih ediyor. Çünkü en azından orası kendi evi. Bir ÅŸekilde her gün bombalar, füzeler, sirenler altında hayatlarını devam ettirmeye çalışıyorlar.” diye konuÅŸtu.

Mariupol ÅŸehri gibi savaşın tamamen yok ettiÄŸi kentlerde yaÅŸayan Ukraynalıların ise geri dönemediÄŸini dile getiren Fetsan, Türkiye’deki savaÅŸ maÄŸdurlarına yardımlarının devam ettiÄŸini dile getirdi.

Annesi, babası ve kardeÅŸinin Ternopil’de yaÅŸadığını aktaran Fetsan, her gün annesiyle telefonda konuÅŸtuÄŸunu anlattı.

Ukrayna’da devam eden savaÅŸ nedeniyle çok zor ÅŸartlar yaÅŸandığını ifade eden Fetsan, “Her gün siren çalıyor. Çocuklar normal eÄŸitim görmüyor. Çünkü ders baÅŸlayınca siren çalmaya baÅŸlıyor. Herkes sığınaÄŸa giriyor, bomba patlıyor. Mesela iki hafta önce Lviv’de bir sivil binaya bomba düştü ve tabii ki yaralı ve ölü var. Her gün nereye bomba düşer belli deÄŸil. Her gün onları merak ediyorum ve onların hayatını düşünüyorum.” ÅŸeklinde konuÅŸtu.

“Biz Türk halkından büyük bir destek gördük”

Tetiana Fetsan, Ä°stanbul’da 80 yaÅŸlarındaki Türk bir kadınının pazar arabasıyla yaptığı alışveriÅŸi, savaÅŸ maÄŸdurlarına vermesini hiç unutamadığını söyledi.

Türk halkına teşekkür etmek istediğini kaydeden Fetsan, şunları dile getirdi:

“Çünkü onlar olmadan biz hiçbir ÅŸey yapamazdık. Buraya gelenler ilk zamanlar hiçbir ÅŸey bilmiyordu. Türkçe bilmiyorlar, hastaneye gidemiyorlardı. Biz Türklerden, Türk halkından büyük bir destek gördük. Türk kurumları, uluslararası kurumlar bize yardım etti. Biz de gıda, hijyen malzemeleri, kıyafet, ayakkabı, iletiÅŸim gibi temel ihtiyaçlarını karşılama konusunda hemÅŸehrilerimize yardıma baÅŸladık. Buraya yardım malzemeleri getirenlerden kuyruk oluyordu. Mesela Türkler bize Ramazan kolisi veriyordu, biz dağıtıyorduk. Biz tabii ki bunu hiç unutmayacağız.”

AA